Kerkdiensten archief

Op deze vierde zondag van de veertigdagentijd maken we een uitstapje naar een alternatieve lezing uit de profetie van Jeremia. In een brief aan de ballingen in Babel klinkt de oproep om mee te werken aan de vrede van die stad. Dat moet voor de ballingen een behoorlijke vorm van ‘omdenken’ zijn geweest. Maar zoals Jeremia met klem zegt: hun vrede/voorspoed/bloei is ook die van jullie! Gaat het dan alleen om een vorm van welbegrepen eigenbelang? Nee, dit gaat dieper, teksten uit de Bergrede zijn als een echo hiervan.

Het wordt, kortom, volop een vredeszondag waarin we brood en wijn zullen delen als teken van vrede van God in Jezus. Op de plaats van het moment van de kinderen gaan we – met jong en ouder – het gesprek aan over vrede. Dat doen we met een vraag als ‘hoe maak je deze zin af? ‘Vrede maak je met…’  Welk antwoord ga jij straks in de Morgenster delen met je buurman of buurvrouw?

Jezus jaagt de handelaars en geldwisselaars weg bij de tempel. Hij zegt dat ze een markt maken van het huis van zijn Vader. Hij maakt een zweep van touw, gooit tafels omver en schreeuwt dat het afgelopen moet zijn.
Dat beeld laat zich moeilijk rijmen met het beeld dat we vaak van Jezus hebben. In veel verhalen is Jezus geduldig, zachtaardig en rustgevend. Dat Hij in dit verhaal zo fel reageerde, geeft aan dat de situatie in de tempel Hem blijkbaar veel deed.

Traditioneel leest de kerk op deze zondag het evangelie over de verheerlijking van Jezus op de berg. Een hoogtepunt, zou je kunnen zeggen, in het leven van Jezus.Maar we lezen ook uit het boek I Koningen over Elia, die op de vlucht is en in doodsangst verkeert. Elia verlangt te sterven, hij kan niet verder. Een dieptepunt in zijn leven.
Ieder mensenleven kent in meer of mindere mate hoogte- en dieptepunten. Wat doen die met ons? Hoe gaan we er mee om? En wat heeft God er mee te maken?

Op deze laatste zondag voordat de Veertigdagentijd’ begint, horen we van de opzienbarende genezing van een man die aan een huidziekte leed en die daardoor geïsoleerd leven moest. Bevrijd als hij is weet de melaatse niet van stoppen: hij bazuint het rond!
Deze genezing roept herinneringen op aan die van Naäman in 2 Koningen 5. Een verschil is dat de genezing de genezer echt iets kost. Er vindt er soort ruil plaats. Een opvallend gegeven aan de vooravond van de periode die we ook wel de ‘lijdenstijd’ noemen.

In deze dienst zal Dik Verboom herbevestigd worden als diaken (Voorzitter van de Centrale Diaconie).

Naast het reguliere verhaal op deze zondag over de verzoeking van Jezus in de woestijn, lezen we over de roeping van Jeremia. Jeremia is een profeet waar we opvallend veel persoonlijke informatie van lezen. Zijn roepingsverhaal is al heel bijzonder. Hij voelt zich – zoals veel profeten – tegen wil en dank geroepen. God legt hem de woorden letterlijk in de mond en meteen krijgt hij visioenen. Er is onheilstijding over Jeruzalem. Maar Jeremia profeteert desondanks: hij ziet een amandeltwijg en een kookpot. Hoe verstaan we in dit licht Jezus roeping? En die van onszelf in een tijd die ook niet voor zichzelf spreekt?

We maken een begin om ons in de veertigdagentijd op deze vraag te concentreren.

Bangladesh lijkt op Nederland: het ligt onder de zeespiegel en is een deltagebied met veel rivieren die naar de zee stromen. Het is dichtbevolkt, nog dichter dan Nederland. De dijkbescherming is er veel minder dan in Nederland. Dat de zeespiegel stijgt en het klimaat verandert is een grotere bedreiging dan wij ons kunnen voorstellen. Wat motiveert mensen om toch door te gaan? Wat motiveert ons om ons voor Bangladesh in te zetten? Vandaag zijn we samen kerk met gelovigen in Bangladesh.

Amper heeft Jezus zijn (nog maar vier) leerlingen geroepen en hij spreekt in de synagoge van Kafarnaüm zoals volwassen joodse mannen kunnen doen. Maar zijn woorden vallen op, want uit zijn woorden spreekt ‘een leer met gezag’, aldus de omstanders. Vervolgens voegt hij ook nog eens de daad bij het woord en jaagt een kwade geest uit een man weg. Deze handeling zet zijn woorden kracht bij. Maar het eigenlijke thema van het verhaal is de spanning tussen ‘gezag’ en ‘macht’. Macht moet gebaseerd zijn op gezag, nooit gezag op macht. Dan gaat er iets mis, dan worden machten kwade machten. En wat zien we dat veel en vaak in de wereld! Macht is een bevoegdheid, gezag is een gave.

Op deze zondag gaan we op een nieuwe manier vieren, gericht op de gehele gemeente. Een mix van vertrouwde en nieuwe elementen.
Het thema macht-gezag komt aan de orde door middel van verhaal, muziek en dialoog.