Nu de afronding van mijn werkzaamheden voor de Regenboogkerk nadert wil ik kort een paar woorden schrijven over de achterliggende periode.
Ruim een jaar ben ik als interim pastor verbonden geweest aan de gemeente. Het werd een tijd van ‘leven om met velen ademtocht te delen’ (Oosterhuis). Zo voelde het in pastoraat, in ere- en uitvaartdienst, in moderamen en kerkenraad, in overleg met Heleen, in commissies, bij vespers, bij moreel beraad. Goede en fijne samenwerking met velen, het was altijd gedeelde tijd. Geregeld zat ik, overbruggend, even bijkomend, werkend, in het jeugdhonk. Een onverwacht thuis werd het, een geliefde plek. Wat heb ik een ‘mazzeltov’ gehad, dacht ik daar vaak. Dat dit werk op mijn pad kwam was immers op goed geluk, je moet maar afwachten hoe het loopt.
Ondertussen breken er voor de gemeente spannende tijden aan. En voor de hele PgH. In een tijd die wereldwijde vertwijfeling laat zien moeten plekken van lofzang en verstilling, Kyrie en Agnus Dei, voor jong en oud weer opnieuw gestalte krijgen in Hilversum. Dat kan niet anders dan via het fundament van het Godsvertrouwen. Iedere emotie, maar ook ieder rationeel en zakelijk besluit moet dáarop te herleiden zijn. De wendbaarheid die dat vraagt wens ik de gemeente toe. Met ‘mazzeltov’ mag ze dan weer verder gaan.
Van harte wil ik u en jou bedanken voor de gastvrijheid die ik mocht ontvangen (hartelijkheid is echt een talent van de gemeente). Ik ga nu weer verder op mijn weg, die volgend jaar gelukkig nog een paar keer langs de Regenboog komt.
Christiaan