Wij staan in een traditie. Voordat wij begonnen, is er al veel gebeurd. Dit te beseffen geeft ons diepgravende, kostbare wortels van onschatbare waarde ook in de 21e eeuw, ook in tijden van zorgen over de toekomst vanwege vluchtelingenstromen en klimaatverandering. Het Kerstfeest benoemt die wortels en geeft er een naam aan. Jezus Christus staat symbool voor de onmetelijke gastvrijheid van Gods kwetsbare liefdemacht waarop iedere generatie zich opnieuw mag concentreren. Dat betekent dat wij de hoop niet opgeven, dat wij niet cynisch worden en dat wij het mooie in mensen willen blijven zien. Het is een geheim dat wij misschien eerder ontdekken in een eenvoudig gedicht dan door het uit te leggen. ‘Het rijsje’ zoals het nog in de Staten Vertaling heet, voortgekomen uit de afgehouwen tronk van Isaï (Jesse, de vader van David), is in het oude gedicht een roosje. Zo is Maria met haar kind Jezus prachtig zichtbaar als een bloem, bovenin het Raam van de Boom van Jesse in de Eglise St-Etienne te Beauvais (Frankrijk), als een bemoedigend symbool van geloof, hoop en liefde tegen de achtergrond van een oude wereld.
Ds. Jurjen Zeilstra
Er is een roos ontloken
uit barre wintergrond,
zoals er was gesproken
door der profeten mond.
En Davids oud geslacht
is weer opnieuw gaan bloeien
in ’t midden van de nacht